Op zondag 15 juni zijn de pups van Kayra en Avram geboren.

Op zaterdag 14 juni was Kayra erg onrustig. Ze bleef op en neer lopen, graven en ze kon haar rust moeilijk vinden. Wel bleef ze eten, maar dit alles was voor ons een teken dat het niet zo lang meer zou duren.
Haar temperatuur was in de ochtend 37,4 graden. Dit betekende dat de temperatuur aan het zakken was. In de avond om 21:00 uur nogmaals getemperatuurd. Dit keer was het gezakt tot 36,9 graden.

Omdat Kayra niet graag alleen was en het niet zo lang meer zou duren ben ik op een bedje naast de werpkist gaan liggen. Deze nacht was Kayra heel onrustig. Ze bleef op en neer lopen van werpkist naar tuindeur en weer terug. Haar onrustige indruk maakte het dat ik om drie uur de hulptroepen inschakelde. Karen Dammer- van der Meijs (baasje van Lotte en Pleun) arriveerde rond 05:00 uur in de ochtend. Omdat het nog even kon duren dronken we samen eerst een kop koffie om eens goed wakker te worden.

Rond 08:00 uur begonnen de eerste zichtbare weeën. Deze zetten zich om 9:00 uur door en er ontstonden persweeën.
Om 9:25 uur werd een wolfsgrauw reutje geboren van 520 gram. Kayra begon zich meteen te bekommeren om het reutje en likte het goed schoon.
Ze was helemaal in haar nopjes. Dit zorgde er mede voor dat de weeën stopte. Inmiddels was ook Desiree gekomen. ( Zij is dierenarts in opleiding en moet vanwege haar studie een hondbevalling hebben bijgewoond.
Rond 12:30 uur, drie uur later, hebben we besloten om de dierenarts te bellen. Zij gaf ons het advies om even een stukje te gaan wandelen met Kayra of te toucheren. Wandelen was geen optie, omdat Kayra haar pupje niet alleen liet. Toucheren heeft uit eindelijk niet geholpen.

De dierenarts was inmiddels gearriveerd en heeft Kayra onderzocht en een injectie toegediend om de weeën weer op te wekken. Zo werd om 14:45 uur een wolfsgrauw teefje geboren van 412 gram. Niet snel erna kwam er een veel vruchtwater eruit en werd een wolfsgrauw reutje geboren. Helaas was dit reutje levenloos. Kayra probeerde het nog schoon te likken, maar merkte al snel dat er geen leven in zat. Ze pakte het in de mond en begon er op te kauwen. Dit was voor ons een teken om het pupje uit de werpkist te halen. We hebben het pupje nog onderzocht. Het had en open gehemelte en een open ruggetje. Dit heeft de dierenarts later bevestigd.

Samen met de kinderen die inmiddels waren thuisgekomen hebben we het pupje in de achtertuin begraven.

Kayra is een lieve en zorgzame moeder. Wij zijn trots op haar en de knappers die ze op de wereld heeft gezet.